ما را از جنگ می‌ترسانند... از خرابی و ویرانی... از بمباران... نمی‌دانند دهکده‌ی جهانی ما را پرستوهایی ساخته‌اند که مقصد را در کوچ می‌دیدند و از ویرانی لانه‌ی خود هراسی نداشتند. نمی‌دانند که ما شهروندان این دهکده‌ایم و غریبه‌ایم با آن دهکده‌ای که آن‌ها سال‌هاست دارند برای‌مان می‌سازند!
هالیوود مدت‌هاست دارد راه‌های فضا را به کودکان و نوجوانان‌مان نشان می‌دهد، اما نمی‌داند شیران غیرت‌مند بیشه‌ی ایران، راه آسمان را خیلی پیش‌تر نشان‌مان داده‌اند...
کودکان ما شاید از بچگی تام و جریِ ساخت صهیونیسم، دیده باشند، اما بزرگ شده‌ی کوچه‌ی محرم‌اند و هیچ کدام نه تام‌اند و نه جری! تامّ و تمام، اسدالله‌‌اند و نسل‌شان به حیدر کرار می‌رسد و الگوی‌شان عباس‌بن‌علی‌ست...
بیچاره‌ها نمی‌دانند دهکده‌ی جهانی ما را پرستوها ساخته‌اند و پرستوها هرگز از کوچ نمی‌هراسند...
مردم اسرائیل دارند صفا می‌کنند با واژه‌های صلح و دوستی، اما صفای ما در هروله‌ی بین مشعر و مناست و اتفاقا در برائت از مردم اسرائیل در عرفات...
ما فقط به یک نفر ابراز علاقه می‌کنیم آن هم به کسی که افق دیدش تا بی‌کران آسمان بود و اتفاقا آمده بود زمین را از لوث وجود صهیونیست‌جماعت پاک کند و پرچم صلح و دوستیِ اسلام را در انتهای افق بکوبد که اسرائیل غاصب وجود مصفایش را برنتابید...
ما شاید دوست‌دار جنگ و خون‌ریزی نباشیم، اما از آن متنفر هم نیستیم و البته دوست‌دار جهادیم که جنگ شما، جهاد ماست و پلی‌ست برای گسستن حصار تن و شکستن میله‌های سجن دنیا و رسیدن به آسمان و رساندن انسان‌ها به آرامش و انسانیت و دوستی... نفرت برای ما فقط یک‌جا معنا دارد، آن هم از غاصبان قدس شریف و ربایندگان 4 دیپلمات ایرانی و جنایت‌کاران صبرا و شتیلا و محبت و دوستی برای ما فقط یک معنی می‌دهد آن هم عشق و محبت حاج احمد متوسلیان به نوجوانان کُرد و بلوچ و فارس و...
آهای مردم اسرائیل! آن کودکی که در بغل شماست، محصول نامشروع کلاهک‌های هسته‌ای و ترس شماست... لبخند نمی‌زند، دندان‌های تیز آماده‌ی دریدنش را به کودک ما نشان می‌دهد در بحرین و غزه ... کودک ما اما زیر بمباران آل سقوطی که پشتش به شما گرم است، لبخند می‌زند، اما نه به شما، به فرشتگان الهی که آمده‌اند راه‌های میان‌بر آسمان را نشانش دهند...
ما از شما متنفریم ای مردم اسرائیل! هم از شما و هم از دیکتاتورهای کثیف و غارت‌گری که دارند شما را کوک می‌کنند تا از حنجره‌ی نخراشیده‌تان صدای نکره‌ی جنگ روانی بیرون آید...
جنگ، سونامی شماست و باران رحمت الهی ما...
ما با شما در همان سطحی می‌جنگیم که شما آغازش کنید و در آخر هم قطعا ما هُمُ الغالبونیم نه شما؛ حتی اگر 8 سال که نه! 80 سال، سفاکیت شما طول بکشد!
ما را تحریم کردید و حالا دارید از درد به خود می‌پیچید... خود کرده را تدبیر نیست... دارید حاصل دست‌رنج خود را بالا می‌آورید... دارید تمام می‌شوید و دیگر از آن نوکرتان، شیطان بزرگ هم کاری ساخته نیست که او هم مثل شوروی سابق دارد کوچک و کوچک می‌شود و دارد فرومی‌پاشد از هم...
ما از شما متنفریم ای مردم اسرائیل و باز هم لگد خواهیم کرد و به آتش خواهیم کشید ستاره شومِ بختِ شما را و به زودی و به حول و قوه‌ی الهی می‌رسد آن روزی که خودتان را هم زیر چکمه‌های پولادین‌مان له کنیم...
به امید ظهور و به امید شهادت...
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
